[...]

 

 

Η Μπέττυ Αρβανίτη στο ρόλο της 92χρονης Άλφα, είναι η προσωποποίηση της λεπτής και ισορροπημένης ειρωνείας, ακόμα και προς το ίδιο της το παρελθόν. Η κουρασμένη της έκφραση έρχεται συχνά σε αντίθεση με τα κρυμμένα αποθέματα πάθους που διαθέτει ο χαρακτήρας της, αλλά και μια υποβόσκουσα απογοήτευση για όσα δεν έζησε, ενώ θα μπορούσε. Χωρίς ερμηνευτικά τρικ, χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς, δημιουργεί ένα πολλαπλό είδωλο στη σκηνή, το οποίο ένιωσα να αντικατοπτρίζει τον μπερδεμένο εσωτερικό της κόσμο και να "ωθεί" την ερμηνεία της. Μέσα από μια πνευματικότητα και ένα κρυφό συναισθηματισμό δίνει όλο το μεγαλείο μιας γυναίκας στο λυκόφως της ζωής της.

Η Μαρία Κεχαγιόγλου, ερμηνεύοντας τη Β, τη μεσόκοπη βοηθό της γηραιάς κυρίας, είναι ώριμη, μεστή και εξαιρετικά αυθεντική στη σκηνή. Απόλυτα μετρημένη, με πλήρη επίγνωση των εκφραστικών της μέσων, είναι ρεαλιστική στα όρια του κυνισμού, του ανάμικτου με μια πικρία και συνειδητοποίηση του παρόντος της. Ωμή στο λόγο, αλλά και σαρκαστική στην κίνησή της, μασάει μια τσίχλα σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της παράστασης που ολοκληρώνει την απόλυτα ρεαλιστική, συνειδητοποιημένη και συνεπή της απεικόνιση ενός σύνθετου χαρακτήρα.

 

 

 

 

[...]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ολόκληρη η κριτική εδώ