Όταν ανέβασε πριν από 30 χρόνια τα «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, το αστικό κοινό που έφτανε στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας αναρωτιόταν τι ήταν αυτό που οδήγησε την εντυπωσιακή πρωταγωνίστρια από τις μεγάλες σκηνές στην Κυψέλη. Γυναίκες με βλέμμα-μικροσκόπιο αναζητούσαν να βρουν ψεγάδια πάνω στην αγαπημένη τους από τον εμπορικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’60-’70 ηθοποιό. Κι έμεναν άναυδες όταν την έβλεπαν να ερμηνεύει μια λεσβία.



Η Μπέττυ Αρβανίτη, καθισμένη στο μικρό καμαρίνι του θεάτρου της, τα θυμάται όλα αυτά και γελάει ανοιχτόκαρδα. «Κάποιες σοκάρονταν από μια φράση του κειμένου, άλλες από ένα φιλί ή ένα χάδι μεταξύ των ηρωίδων». Συχνά οι ανάσες κόβονταν στη μέση. «Θυμάμαι πολλά τέτοια βράδια με το “αχ” που συνόδευε το ξάφνιασμα να μένει μετέωρο και άλλοτε να συνοδεύεται από σχόλια: “Ομως δεν σοκάρει”». Στα παρασκήνια αργότερα αρκετές προσπαθούσαν να της πουν την ιστορία τους. «Τότε ανακάλυψα ότι υπάρχουν πολλές λεσβίες στην Ελλάδα. Μου έστελναν γράμματα, μου έλεγαν τα προβλήματα στις σχέσεις τους, ήθελαν κάπου να ακουμπήσουν».



 



Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξή της εδώ