Την 30η ευδόκιμη σεζόν της θα γιορτάσει στο θέατρο «Οδού Κεφαλληνίας» η Εταιρεία Θεάτρου «Πράξη» της Μπέτυς Αρβανίτη και του Βασίλη Πουλαντζά -με τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. Που ήταν μάλιστα κι η σκηνοθέτρια της εναρκτήριας παράστασης του θιάσου, τον Δεκέμβριο του ’87, με «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» του Φασμπίντερ.
Η χαρά, όμως, από προχτές κουτσουρεύτηκε. Απ’ την 30η αυτή σεζόν θα λείπει κάποια που ήταν πάντα παρούσα στις 29 προηγούμενες: η Γεωργία Γιαννακοπούλου. Η επί 29 ολόκληρα χρόνια υπεύθυνη του θεάτρου -η Γεωργία του «Κεφαλληνίας». Που έφυγε ξαφνικά απ’ τη ζωή.
Μια Κυρία ήταν η Γεωργία. Ευγενέστατη, αξιοπρεπής, σοβαρή, αυστηρή αλλά συμπαθέστατη, στοργική, άξια, πρόθυμη, επικοινωνιακή, εξυπηρετικότατη… Ένα απ’ τα μπουντέλια που μια ζωή στηρίζουν ορισμένα θέατρα, ψυχή τε και σώματι, ταμένα, με αγάπη και νοιάξιμο, στους ανθρώπους τους. Θα τη θυμάμαι πάντα, στο φουαγιέ, να με υποδέχεται με το χαμόγελο στα χείλια και το πρόγραμμα της παράστασης στα χέρια, θα τη θυμάμαι πάντα, στο φουαγιέ, να με περιμένει και στο τέλος, για να με ρωτήσει αν μου άρεσε η παράσταση. Και πόσο λυπόταν αν της έλεγα ότι δε μου άρεσε ή δε μου πολυάρεσε…
Το θέατρο «Οδού Κεφαλληνίας» έχασε μια πολύτιμη συνεργάτριά του. Κι η Μπέτυ Αρβανίτη κι ο Βασίλης Πουλαντζάς έχασαν έναν δικό τους άνθρωπο, ταμένο. Είμαι σίγουρος ότι θα τους λείψει. Πολύ. Κι εμένα θα μου λείψει. Καλό κατευόδιο!
Γιώργος Σαρηγιάννης, Το τέταρτο κουδούνι
