"Η πρώην υπηρέτρια Τσερλίνε έχει γίνει από θύμα θύτης. Κυριαρχεί πλέκοντας τον θανατηφόρο ιστό της αράχνης γύρω από τον μέσο αστό που παρακολουθεί απαθής, ως θεατής μπροστά σε οθόνη, όσα συμβαίνουν στην πόρτα του, σαν να μην τον αφορούν. Αυτό επιχειρεί και επιτυγχάνει η παράσταση ολόκληρου του έργου του Μπροχ, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού. Να ξυπνήσει την κοιμώμενη φαντασία του θεατή.[...]

Πηγαίνοντας, έτσι, πέρα από τη μίμηση των φαινομένων, η Μπέττυ Αρβανίτη το παίρνει πάνω της . Παίζοντας με τις ενδιάμεσες γραμμές, τις αδιόρατες ρωγμές, τα κενά, τις παύσεις, τις σιωπές, τα μουντά χρώματα, το λαλημένο και το αλάλητο, το λησμονημένο και το αλησμόνητο, το απωθημένο και το συνειδητό, κατορθώνει να δώσει σώμα στη σκιά και υπόσταση στο είδωλο, κάνοντας πράξη το σαιξπηρικό Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων μας . Παίζει ως κορυφαία μιας τραγωδίας βυθισμένης στον ανήκουστο ήχο χρόνο της ιστορίας, με πλάγιους ρόλους συντονισμένο χορό τους εξαίρετους σολίστες Μαρία Κατσιαδάκη, Κώστα Βα σαρδάνη, Συρμώ Κεκέ, Ευα Σιμάτου."

Απόσπασμα από την εξαιρετική κριτική του Λέανδρου Πολενάκη στην εφημερίδα Αυγή!