Η Β’ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας υπήρξε η πρώτη Β’ Σκηνή που δημιουργήθηκε στο χώρο των επιχορηγούμενων θεάτρων το 1989. Στα 23 χρόνια λειτουργίας της με 36 παραστάσεις στο ενεργητικό της, βρίσκεται στην υπηρεσία των νέων. Προέκυψε από την ανάγκη μας για ένα συνεχή και ενεργό διάλογο με τις νέες δυνάμεις του θεάτρου. Ποτέ, ως γνωστόν, δεν υπήρξε το θέατρό μας ένα προσωποκεντρικό θέατρο. Πιστεύουμε στο θέατρο συνόλου και ρεπερτορίου. Αυτοδημιουργεί την ανάγκη της ενεργής συνύπαρξης των διαφορετικών γενεών. Το σήμερα ως αποτέλεσμα του παρελθόντος και του μέλλοντος. Πιστεύουμε σ’ αυτή τη μείξη. Θελήσαμε λοιπόν να δημιουργήσουμε σ’ αυτή τη Β’ Σκηνή συνθήκες ικανές, ώστε να δώσουν την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να εκφραστούν με το maximum των δυνατοτήτων τους. Αυτό σημαίνει, μια παραγωγή που να παρέχει όλες τις δυνατότητες, συνεργασίες με σκηνογράφους, φωτιστές κ.λ.π. καταξιωμένους και έμπειρους και όποια άλλη ανάγκη προκύπτει κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μιας παράστασης και μετά από αυτήν. Έτσι Α’ και Β’ Σκηνή πολλές φορές λειτούργησαν ως συγκοινωνούντα δοχεία: ηθοποιοί δοκιμάστηκαν ως σκηνοθέτες στη Β’ Σκηνή, καινούργια έργα ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά κ.λ.π. Απόδειξη της επιτυχίας του στόχου της Β’ Σκηνής αποτελούν ενδεικτικά αυτά που πρωτοεμφανίστηκαν ή συνεργάστηκαν μ’ αυτήν και είναι πλέον καταξιωμένοι στο χώρο του θεάτρου: Στάθης Λιβαθινός, Νίκος Μαστοράκης, Ελευθερία Σαπουντζή, Δημοσθένης Παπαδόπουλος και οι νεότεροι Βίκυ Γεωργιάδου, Λίλυ Μελεμέ, Ελένη Μποζά, Άρης Τρουπάκης και τόσοι άλλοι. Πόσο σοβαρός και υπεύθυνος οφείλει να είναι αυτός που καλείται να κρίνει το μέλλον των επιχορηγούμενων θεάτρων; Πόσο του επιτρέπεται η άγνοια της ιστορίας και του αντικειμένου του; Είναι απορίας άξιον πώς η προσφορά της Β’ Σκηνής του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας αξιολογήθηκε από την επιτροπή επιχορηγήσεων του ΥΠ.ΠΟ.Τ. με ΜΗΔΕΝ. Ως μη υπάρχουσα. Μέχρι τώρα και όταν ακόμα υπήρχε επιχορήγηση, ενισχύαμε οικονομικά από προσωπικούς μας πόρους το θέατρό μας. Κι αυτό γιατί, είναι ένα θέατρο μικρής χωρητικότητας, που ακόμα και σε μεγάλες επιτυχίες, δεν βγάζει τα έξοδά του. (Όλοι ξέρουν ότι μόνο από το θέατρο δεν ζούμε, τουλάχιστον εμείς). Και τώρα για να έρθουμε στο δια ταύτα: Δυστυχώς, σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές που διανύουμε όλοι μας, είναι αδύνατον να επωμιστούμε τόσο μεγάλο οικονομικό βάρος μόνοι μας. Επίσης, δεν θα θέλαμε να αναγκαστούμε να κατεβάσουμε την ποιότητα των παραστάσεών μας, να αφήσουμε ανθρώπους απλήρωτους και ανασφάλιστους, ουσιαστικά να υποβιβάσουμε τη Β΄Σκηνή, για την οποία εμείς, όπως και τόσοι άλλοι, είμαστε υπερήφανοι. Δεν ξέρουμε πόσο περήφανος μπορεί να είναι κάποιος που αντί να στηρίξει αυτή την προσφορά, συμβάλλει στην κατάργησή της. - Η Β’ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας κλείνει από τον Οκτώβριο του 2012 - Βασίλης Πουλαντζάς - Μπέττυ Αρβανίτη «Θεατρική Αστική Εταιρία ΠΡΑΞΗ»